Yaşam ?

Madem Yaşamın anlamı yoktur o zaman yaşamı yadsıyalım mı ?

Burada bence bir önemli noktada şudur, yaşam yaşanarak öğrenilen bir süreçtir. İntihar eden insanların yaşlarına bakınız ? İnsanlar zamanla yaşama alışırlar. O yüzden ölümden sonra bile bir tür yaşamda olacaklarını düşünmek isterler.

Sisifos Söyleni'ni kendim tekrar çeviriyorum, bu yıl biter :). Zira elimdeki çeviri berbat. Orjinali fransızca ancak ingilizcesi hem fransızcasından hem de türçesinden daha anlaşılır. Yani vereceğim örnekler elinizdeki kitaplarla bağdaşmayabilir, ama dikkat ederseniz onların anlaşılır bir hale getirilmiş halleri olduğunu görürsünüz.

Karl Jaspers,
-------alıntı--------
Bu sınırlama beni kendime getiriyor. Buna rağmen belirlemekte olduğum nesnel bir görüş açısının ardına çekileceğim. Burada kendi yaşamım da başkasının yaşamı da artık benim için nesne olmaktan çıkıyor.
-------alıntı--------
diyor ve devam edemiyor.

Yaşamdan bahsediyoruz ve bu konuyu düşünürken (yukardaki iletilerdeki arkadaşların serzenişlerinde de belirttikleri gibi) bizler artık bu noktada konunun nesnesi değil öznesi oluyoruz. Bu durum işin ciddiyetini artırıyor. En alaycılarından Nietzsche'nin de hocası olan Schopenhauer gibileri bile yaşamada anlam yoktur demiş ama konuyu yaşamı yadsımaya kadar götürmemişlerdir.